Radboudumc

Radboudumc ziekenhuis kan niet zonder modern netwerk

Radboudumc ziekenhuis kan niet zonder modern netwerk

Ronald Kerremans, Enterprise Architect bij Radboudumc in Nijmegen, stelt alles in het werk om van ‘zijn’ ziekenhuis een Smart Hospital te maken. Hij doet dat samen met de ongeveer 275 medewerkers van de IT-dienst van het ziekenhuis.

Het Amerikaanse onderzoeks- en adviesbureau Frost & Sullivan omschrijft een Smart Hospital als volgt: “Slimme ziekenhuizen zijn diegene die nieuwe klinische processen, beheersystemen en mogelijk zelfs infrastructuur optimaliseren, herinrichten of bouwen, mogelijk gemaakt door de onderliggende gedigitaliseerde netwerkinfrastructuur van onderling verbonden activa, om waardevolle diensten of inzichten te bieden die niet mogelijk of eerder beschikbaar waren om betere resultaten te behalen voor patiëntenzorg, ervaring en operationele efficiëntie.”

De sleutel tot een slim ziekenhuis is dus de onderliggende netwerkinfrastructuur. “Toen ik in 2014 bij Radboudumc kwam, bleek het draadloze netwerk samengesteld uit producten van twee verschillende leveranciers. Het was zeker niet dekkend en door roaming problemen viel de  verbinding vaak weg. Als je een goede dienstverlening wil leveren, dan is een uitstekend draadloos netwerk een randvoorwaarde.”

Conscia won de Europese aanbesteding om een nieuw netwerk te installeren.

Inmeten

“Aanvankelijk”, zo zegt Fernand Warmerdam, Senior Accountmanager bij Conscia, “hadden wij een ontwerp gemaakt voor plaatsing van de access points op basis van bouwtekeningen. Maar al snel bleek dat niet te werken. Op een tekening zie je namelijk alleen maar een lijntje die een muur voorstelt, maar je ziet niet hoe dik die muur is, van welk materiaal hij is gemaakt, hoe hoog de ruimte is. Dus zijn we ter plekke alles gaan in- en nameten. Mijn collega’s hebben heel wat kilometers gelopen om de signaalontvangst in kaart te brengen.”

“Maar bij de operatiekamers zit bijvoorbeeld veel lood in de wanden verwerkt en bij de technische ruimten is veel radiostraling aanwezig en blokkerende apparatuur (bv staal). Bovendien zijn er hier en daar zeer lange gangen waar het lastig is om volledige dekking te krijgen. Een theoretisch dekkingsplan op basis van bouwtekeningen is per definitie niet toereikend. Daarvoor zijn er, zeker in een ziekenhuis, te veel afwijkende situaties”, licht Kerremans toe.

Daar komt bij dat in de collegezalen het draadloze netwerk tot het uiterste wordt beproefd omdat veel studenten hun telefoon, tablet en/of laptop gebruiken in een relatief kleine ruimte. En tussen een aantal gebouwen is een groot grasveld waar personeel en studenten met mooi weer veel gebruik van maken. Ook daar is volledige dekking noodzakelijk. Richtantennes blijken bij die lastige plaatsen het antwoord.

Timing

De grootste uitdaging? Daar hoeft Kerremans niet over na te denken. “Timing”, luidt onmiddellijk het antwoord. “We hebben hier te maken met drie hoofdgroepen van gebruikers: artsen en verplegend personeel, studenten en patiënten. Het vergt erg veel overleg om alles op elkaar af te stemmen. We hebben een heel nauwkeurige planning opgesteld. We hebben een continu bedrijf, dus alleen ’s nachts werken is niet de oplossing. Bovendien maakt het je project dan weer duurder.”

Het project is uitgevoerd in drie jaar. Na de eerste zeven maanden waren de eerste plekken actief; daarna is het gestaag uitgebreid. “In hoogtijdagen waren er wel vijfentwintig mensen aan het werk voor dit project”, zegt Warmerdam. “Wij hebben onder de gebruikers gemeten hoe tevreden ze zijn met de oplossing. Maar we hebben ook gevraagd naar hun ervaringen met het proces. Ze geven aan dat het netwerk een significante verbetering heeft ondergaan en waren zeer goed te spreken over de weg daarnaar toe”, aldus Kerremans.

Monitoren

Kerremans komt met een voorbeeld van het belang van een goed werkend draadloos netwerk in het universitair ziekenhuis. “We hebben onlangs een nieuw apparaat in gebruik genomen voor patiënten. Dit device monitort de status van de drager op vijf vitale parameters, zoals bloeddruk en hartritme. Patiënten zijn mobieler geworden dankzij dit device. Zij kunnen nu rondlopen, omdat ze weten dat met dit apparaat hun status wordt gemeten, waar ze ook zijn. Dat geeft ze een veilig gevoel. En zorgprofessionals kunnen sneller ingrijpen als dat nodig is. Dit is alleen maar mogelijk omdat we een goed werkend Wi-Fi-netwerk hebben.”

Er is meer: Materieel kan worden gevolgd. Ziekenhuizen hebben dure spullen, zoals infuus- en vacuümpompen die her en der worden ingezet. Nu heeft Radboudumc nog twee medewerkers die het materieel zoeken. Met het nieuwe netwerk is dat niet meer nodig; de track&trace toepassing laat zien waar het materieel is en deze medewerkers zijn ingezet op andere plaatsen.

“Met het nieuwe netwerk kunnen we een toepassing maken dat iemand aangeeft waarvoor hij hulp nodig heeft. Nu kunnen patiënten alleen nog op een knop drukken als ze verplegend personeel nodig hebben. De verpleegkundige gaat dan zo snel mogelijk naar de betreffende persoon toe. Maar soms is dat alleen maar voor een glaasje water. Door de locatie van de zorgverlener te combineren met de vraag van de patiënt is dit efficiënter in te richten. ”

State-of-the-art

Veel van deze oplossingen zijn natuurlijk ook met bijvoorbeeld Bluetooth of Infrarood toe te passen. “Maar het Radboudumc heeft niet het geld om drie verschillende campusdekkende netwerken in te richten en te onderhouden”, vertelt Kerremans. “En een Wi-Fi netwerk moeten we sowieso hebben, dus hebben wij geïnvesteerd in een draadloos netwerk dat alle nu denkbare toepassingen aankan. We hebben gekozen voor state-of-the-art Cisco-apparatuur met een 2.4/5 GHz netwerk.”

Het is natuurlijk nooit tevoren te zeggen hoe lang Radboudumc hiermee vooruit kan. “Maar ik weet wel dat we de komende jaren vooruit kunnen”, zegt een tevreden Kerremans.